Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΝ - 205

1998...
Ερχόμενος στο νησί για μόνιμη κατοικία μπλέκομαι στον ροκ κύκλο του νησιού...
Ο Νίκος (καλός φίλος και κιθαρίστας στο πρώτο συγκρότημα που έπαιξα ποτέ τους ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΞΕΡΕΙ) κάποια στιγμή μου λέει πως ένας ξαδερφός του κάνει ραδιόφωνο στον 106,4 και παίζει ελληνικό ροκ...
Τσεκάρω...
Κολλάω...
Εκείνη την εποχή ότι ξεκίναγα το ραδιόφωνο σε άλλο σταθμό (τότε)... Σάββατο!
Ο ΑΝ σταθερά Τρίτη - Πέμπτη...
Σταθερό τηλέφωνο στην εκπομπή του...
ΑΝετος στο μικρόφωνο, ΑΝετος και στο ακουστικό... Σαν να γνωριζόμασταν χρόνια...Κάποια στιγμή ακούω οτι λέει ''καλός ο μικρός''... Ποιός με έπιανε! Ο ΑΝ με ακούει!!!
Το λέω στο Νίκο... Μας γνωρίζει...
Ξέρεις τι πάει να πει η λέξη αυτοκόλλητοι? Ποιός τα γαμάει τα 15 (τόσα είναι ρε κωλόγερε?) χρόνια διαφορά?
Μαθαίνω... Τραβιέμαι Τρίτη - Πέμπτη μαζί του στο ραδιόφωνο (ποιός τη γαμάει τη χημεία και τα κολοτέστ?)...
2000...
Μετακομίζω...
''Απόγευμα Σαββάτου στο Κέντρο της Πόλης'' - 106,4 Σάββατο 15.00-17.00
Θυμάμαι ακόμα οτι αγόραζε τις νέες κυκλοφορίες (δεν υπήρχε το download τότε, τις παρουσίαζε και τις έπαιρνα το Σάββατο και τις έπαιζα κι' εγώ...)!
Ο ΑΝ πάντα αφιέρωνε το πρώτο μισάωρο στις νέες κυκλοφορίες παίζοντας συνήθως 2 κομμάτια απ'την κάθε δουλειά...
Την πρώτα φορά που έσκασα σπίτι του έμεινα μαλάκας...Ένας τοίχος γεμάτος cd, κούτες, κουτιά με κασσέτες, βινύλια... Ύστερα απο πολλά χρόνια έκατσα ένα μεσημέρι να τα μετρήσω... Μετά απο μισή ώρα χρειάστηκα 2 depon για να στρώσω... Δε τα μέτρησα ποτέ ως τώρα...
Μαγικός κόσμος...!!! Παράξενα εξώφυλλα, σπάνια βινύλια, οτι ήθελα το είχα...
''Μαλάκα αυτός μου είπε σήμερα στη τάξη οτι άκουσε κάπου τους τάδε... Τους έχεις?'' Την επόμενη μέρα έσκαγα σχολείο με ολόκληρο το δίσκο!!! Πάντα στο backround έτοιμος να με βοηθήσει... Και πάντα τα κατάφερνε και τα καταφέρνει... (Πως το κάνεις αυτό?)
2001...
Την κάνω για Αθήνα... Σπουδές...
Η φιλία, φιλία! Μόνο που τώρα είχα κι' εγώ ιστορίες να του πω απο live, απο γνωριμίες, απο τυχαίες συναντήσεις με μουσικούς... Ευλαβικά λοιπόν φτιάχναμε καφέ, αράζαμε στο ημίφως (ο καθένας στον καναπέ του) και του εξιστορούσα τις ιστορίες μου...
Ύστερα έφευγα πάλι...
Τηλέφωνα για το παραμικρό που θα μας έκανε εντύπωση! ''Βάλε το τάδε κανάλι'', ''Έχω θέμα'' μπούρου μπούρου μπούρου χα χα χα χωρίς λόγο ιδιαίτερο... Γιατί έτσι μάθαμε, γιατί έτσι δεθήκαμε, γιατί έτσι μας αρέσει ρε παιδί μου...
''Μαλάκα δανεικά (κι'αγύριστα)! Πόσα? Τόσα... Αύριο πήγαινε τράπεζα''...
Τα καλοκαίρια τον βοηθούσα στη δουλειά... Γράφαμε τραγούδια... Ποιήματα... Είναι η μόνη λόξα που υπερηφανεύομαι οτι του κόλλησα...
2003...
''Ρε ακούς? Έκανα γκρουπ... Τι? Όχι αβάφτιστο ακόμα... Κάτσε ρε μαλάκα 2 πρόβες έχουμε κάνει...Θα σου φέρω ν'ακούσεις όταν κατέβω''! Τελικά και το γρουπ βαφτίστηκε (ΚΙΤΡΙΝΑ ΦΩΤΑ) και εκείνος άκουγε και φούσκωνε απο περηφάνεια...
2005...
Γυρνάω πίσω...
Σαν να μη πέρασε μια μέρα! Πάλι βρισκόμαστε να λέμε για ότι βάζει ο νους σου!
Να στήνουμε τραγούδια, βίντεο, εκπομπές και αργά ή γρήγορα τα πετυχαίνουμε όλα!
Δεν υπάρχει περίπτωση να πούμε κάτι και να μη γίνει...
Π Ο Τ Ε ! ! !

Για το μόνο που σε βρίζω ρε κολόγερε ώρες ώρες είναι για κείνο το γαμημένο ταξίδι που δε έχουμε κάνει ως τώρα...
Τώρα θα μου πεις τόσα ταξίδια κάνουμε κάθε φοράπου συναντιόμαστε...
Όχι!
Αληθινό κι' όχι του νου...
Ξέρεις βαλίτσες, εισητήρια, ξενοδοχεία, τέτοια...

Άντε καλημέρες...