ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ...

31.1.08

ΚΙ' ΑΠ' ΤΟ ΤΑΦΟ ΠΛΑΚΑ...

Κι' εξηγούμαι...
Τον Χριστόδουλα απ'τη πρώτη στιγμή που τον είδα στο γυαλί εν αντιθέση με τα όσα είχε πει και πριν τα πει δεν το ''πήγαινα'' μια...
Γυάλιζε το μάτι του ρε παιδί μου... Μου φαινόταν πολύ επικίνδυνος...
Τόσα χρόνια ήμουν πολέμιος στις απόψεις του...
Δε μου καθότανε πως να το κάνουμε τώρα?
Όταν πέθανε λοιπόν είπα μέσα μου οτι ''εντάξει, κοίτα να δεις οτι έκανε και οτι είπε ας το πάρει το ποτάμι και όλα νερό κι' αλάτι και θεός σγχωρέστου που λένε και εδώ στο νησί...
Ως προνοϊτικός τύπος που είμαι τα τελευταία χρόνια άνοιξα το site της superleague και συμβουλευόμενος το πρόγραμμα του πρωταθλήματος έκλεισα στο τέλος του 2007 αεροπορικά εισητήρια για να πάω να δω τα 2 κλασσικά ντέρμπι που θα δώσει η ομάδα μου τέλος Φλεβάρη και τέλος Μάρτη με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό αντίστοιχα...
Το 'χω που το 'χω το διαρκείας ας το εκμεταλευτώ λέω...
Να κάνω και τη βόλτα μου στην Αθήνα...
Κλείνω λοιπόν τα εισητηριάκια μου στην προνομιακή τιμή των 80 ευρώ πήγαινε - έλα και είμαι και κύριος και θα μπαινα και στο αεροπλάνο μου με στυλ 100 καρδηναλίων και ''αντιέ παπά, αντιέ παπά'' που λέει και ο έτσι στη διαφήμιση και που σε πάω και ποιός περνάει καλύτερα απο μένα...
Μπαίνω σήμερα λοιπόν να τσεκάρω το πρόγραμμα και λόγω πένθους οι αγώνες έχουν πάει μια εβδομάδα μετά... (!@#$%&^*)
Κι'απ'το τάφο πλάκα ρε συ?

30.1.08

2.12.03

Άδειες αποβάθρες ζητιανεύουν για άτσαλες βιαστικές λασπωμένες πατημασιές...

Σε τραίνα με πιστή τήρηση της καθημερινότητας ξοδεύω το είναι μου και φοράω το πιο λυπημένο βλέμμα του κόσμου θαρρείς, μη τύχει και με δεις να χαμογελώ και πιστέψεις πως έτσι είναι η αλήθεια.

Μια μέρα τη φώναξα με τ’ονομά σου. Γύρισε την πλάτη της και έφυγε χολωμένη γιατί κατάλαβε. Κάποια πράγματα είναι να τα δέχεσαι όπως πραγματικά είναι χωρίς γιατί και κλάμματα. Χωρίς κόπο για την αλλαγή τους.

Ανυποψίαστες ψυχές φοράνε τη μορφή σου. Τις βαφτίζω τ’ ονομά σου και τους μαθαίνω πως να μιλούν, να κλαίνε, ν’ ανασαίνουν. Μέτριο με γάλα. Χωρίς ψωμί το τραπέζι μας. Μεγάλο πράγμα να ξέρεις πως ν’αντιδράσεις στις νευρικές κρίσεις του ανθρώπου σου, τελικά.

Λύπη ενός συνεχιζόμενου πανικού.

Βάφτηκαν οι κουρτίνες μου με μαύρο του καπνού, του αίματος το κόκκινο και εσύ δε λες να έρθεις. Και δε θα’ ρθεις. Τουλάχιστον όχι ακόμα και το ξέρω.

Άκαρπος σκληρός χειμώνας ρίζωσε στα χωράφια και το χιόνι του καίει ο,τι απέμεινε, μην αφήνοντας την παραμικρή ελπίδα έστω παραμόρφωσης. Αφανισμός.

Ατελείωτη περιπλάνηση άσχημων αισθήσεων στο πίσω μέρος του μυαλού.

Ασήμαντα τραγούδια στολίσανε τις νύχτες και τις μέρες μου. Δεν τ’άκουσε κανείς.

Πορείες ασταμάτητα βαρετές και μονότονες διέσχισαν τα παπούτσια μου. Επαναλαμβανόμενες. Βαρέθηκαν κι’ έλιωσαν. Αντίδραση. Μορφή αυτής. Περιθώριο επιλογής.

Βροχές και δάκρυα ένα, έτρεξαν πάνω στα χείλη μου. Τέλεια ένωση. Καμουφλάζ.

Γέρασα να ψάχνω τον ήλιο που πήρες φεύγοντας.

Αδιαφιλονίκητες ήττες και συντριβές στολίστηκαν την απουσία σου και πομπές ατελείωτες ψέλνουν τ’ονομά σου σε μια πορεία με λάβαρα και περίσσια σκοτεινιά στο γύρω.

Μέχρι το πλοίο να έφτανα μια φορά. Να μ’ έφερναν τα βηματά μου. Και μια εκδρομή να ξεκίναγα σαν τότε.

Βυθισμένοι παράδεισοι έμειναν για να ξαποσταίνουν δύτες που έχασαν το δρόμο. Ελπίδα επιστροφής καμμία.

Καταστροφικός κυκλοθιμισμός και απόγνωση.

Κλινικά νεκρός...




28.1.08

ΕΠΙΑΣΕ ΝΑ ΒΡΕΧΕΙ...

Ματωμένα παράθυρα κοιτούν της ζωής το έργο.
Αγκάθινα στεφάνια ακουμπισμένα σε κόκκινο βελούδινο χιτώνιο,
βρέχονται λεπτό με το λεπτό,
ώρα με την ώρα περισσότερο…
Φύλλα δέντρων χοροπηδούν στο πάλκο του ουρανού παρασυρμένα απ’ τον αέρα, δίνοντας στο εμπρός σου μια μοναδική αισθητική ηδονή στα μάτια σου.
Η κορυφή του βουνού μοιάζει με το μούσι ναυτικού ασπροτρίχη θαλασσοδαρμένου. Το σκοτάδι που έφερε μαζί της η συννεφιά κυριαρχεί στο γύρω.
Τα χωράφια παραδίδονται τραγουδώντας ένα παράξενο αργόσυρτο μουρμουρητό, γυμνά στο έλεος της βροχής.
Ένα αρμονικά πλασμένο χάος επικρατεί και τα πουλιά πετούν χαμηλά.
Τώρα όλα έχουν σταματήσει, μα το σκοτάδι παραμένει…
Ο βροχοποιός εγκλωβισμένος στον τόπο μας κάθε χρόνο, τέτοια εποχή ψάχνει αδίκως να βρει το χρυσό κλειδί, που ανοίγει τη πόρτα της φυγής…



24.1.08

Αθήνα, 20.5.2002

Γεια σου φίλε μου,

Αν και πάει να περάσει αρκετός καιρός από τότε που έφυγες, μα όχι πολύς από τότε που σου έγραψα για τελευταία φορά, πήρα την απόφαση να σου ξαναγράψω. Όχι για ιδιαίτερο λόγο, έτσι για να κρατάμε τη γραμμή ανοιχτή που λένε. Σήμερα είχε υπερβολική ζέστη και ένας υπέρλαμπρος καλοκαιρινός ήλιος μας συντροφεύει, μιας και δεν έχει νυχτώσει ακόμα.
Κατά τα άλλα εσύ πως τα πας; Μου λείπεις ρε μπαγάσα. Το περίμενα βέβαια, αλλά όχι και τόσο πολύ. Ελπίζω πάντως όλα να πηγαίνουν καλά και να γυρίσεις πίσω το συντομότερο δυνατόν.
Αν ρωτάς για μένα, τα ίδια. Είχα πάρει κάτι κιλάκια – χειμώνας – μα έχω αρχίσει να τα χάνω σιγά – σιγά. Να τώρα το Πάσχα έχασα κιόλας πέντε. Ξέρεις όλο σαβουροφαγία και σε άτσαλες ώρες. Τι να σου κάνει κι ο οργανισμός; Κατά τα άλλα όπως τα ξέρες. Άφραγκος, κακοδιαχειριστής, τεμπέλης και ακατάστατος. Ακόμα αργώ να κοιμηθώ το βράδυ, ακόμα αργώ να ξυπνήσω το πρωί, ακόμα παίρνω αποφάσεις μα αργώ να ξεκινήσω να τις τηρήσω, ακόμα σέρνομαι κατάκοπος σαν ξένος σε μια έρημη γη. Στην πιο πολυπληθέστερη έρημη γη του σύμπαντος. Κάτι οάσεις που σκάνε μύτη που και που αρκούν μόνο για μιας ελαφράς μορφής υποστήριξη. Αλλιώς…
Μοναχικό ήταν, είναι και θα είναι το ταξίδι που διαλέξαμε. Όσον αφορά τα μικρά καθημερινά πράγματα, ακόμα βουλώνει η μύτη μου το βράδυ, ακόμα χτυπάω τα χείλια μου στον ύπνο μου, όπως επίσης ακόμα παρατάω όλα μου τα παπούτσια μπροστά στην πόρτα. Δεν βαριέσαι… αλλάζει ο άνθρωπος; Οι καταστάσεις και τα πρόσωπα μπορεί, ο άνθρωπος όμως όχι. Κι όμως φίλε, νοιώθω τόσο διαφορετικός, τόσο οκνός, τόσο άχρηστος. Αφού καμιά φορά τρέχω να κοιταχτώ στον καθρέφτη μήπως έχω αλλάξει φάτσα. Τι να πω…
Κοίτα να περνάς καλά, να ηρεμήσεις και να γυρίσεις πίσω υγιής και γερός. Όσο πιο γρήγορα μπορείς, όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Μου λείπεις ρε…
Γύρνα πίσω φίλε μου…Γύρνα πίσω εαυτέ μου…

21.1.08

relax αδέρφια...

Ναι, ναι ξέρω το dvd, οι υποκλοπές, το ασφαλιστικό, ναι, ναι ξέρω...
Όταν είμαστε με άλλους κι'αφού περάσει το αναγνωριστικό μισάωρο όλο και κάποιος θα πει κάτι για το dvd, για τον Θέμο, για τους έτσι και τους αλλιώς και εκεί ξεσπαθώνεις... Ναι και που μας έχουν γαμήσει, μπλα μπλα μπλα...

Όταν γιορτάζει το βύσμα που σε έστειλε στο Ναυτικό θα τον πάρεις τηλέφωνο όμως...
Αλλά ως γνωστόν γαμιούνται τα βύσματα και όποιος τους προσκυνάει...\

Πόσο γρήγορα το ''γαμιέται το σύστημα'', γίνεται ''να πάει να γαμηθεί ο κόσμος, τη δουλειά μου να κάνω''...

Σίγουρα αγανακτείς στο δρόμο με τους ατζαμήδες οδηγούς και τους μαλάκες που για 200 ευρώ λάδωμα τους δίνουν δίπλωμα, αλλά να σου πω κάτι; Εσύ λάδωσες γιατί βιαζόσουν να το πάρεις και το χρειαζόσουν και να... που άμα δε τους λαδώσεις σε κόβουν και η επανεξέταση είναι μετά απο 20 μέρες κι' εγώ το βιάζομαι και είναι και τα παράβολα 200ευρώ κι'αν ξανακοπώ;
Δώστα μωρέ του μαλάκα τώρα να τελειώνουμε και ''να πάει να γαμηθεί ο κόσμος, τη δουλειά μου να κάνω''...

Έτσι γίναμε αδέρφια... Χέστες και τρομαγμένα ανθρωπάκια...

Να μην στηριζόμαστε στις δυνάμεις μας και να τους έχουμε ανάγκη...
Τους όποιους πολιτικούς, δημόσιους, αφεντικά (γιατί όσο και να λες ο,τι θες αφεντικά έχεις, και άσε τις μαλακίες περί... εργοδοτών).

Και επίσης ξέρω ότι γαμιέται η εκάστοτε κυβέρνηση...
Ρε brother εσύ τους ψήφισες όμως...
Τι είπες sister? Α, ξέρω που να σου κοπεί το χέρι αν το ξανακάνεις ε;
Και γιατί ξαναβγήκαν;

relax αδέρφια...

Αφιερωμένο το βιντεάκι και προσοχή τα αίματα...




7.1.08

ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ...

Κάθε μέρα απο Δευτ. - Παρ. 12.00 - 13.00
απο τον 106,4 fm stereo!!!

Επιμέλεια - παρουσίαση Θωμάς Πάνου

Αύριο θα σας πω και την διεύθυνση στο internet...

ΕΠΙΣΗΣ!!!
Το νέο κλιπ απ΄τα Κίτρινα Φώτα βρίσκεται στο youtube!!!
Δες το και απο εδώ!



3.1.08

ΔΩΡΑΚΙ...

Φίλε Λέφος...
Βλέπωντας αυτό το βίντεο θυμήθηκα το περσινό μας χειμώνα και είπα να στο κάνω δώρο...
Προσάρμοσε λίγο και πες πως ο Μπακιρτζής είμαι εγώ και ο Ζουγανέλης εσύ...
Πες οτι αντί για τον ΠΑΟΚ λέει για τον ΠΑΟ...
Κάνε τον παραλληλισμό και θα καταλάβεις τι εννοώ...
Α Φ Ι Ε Ρ Ω Μ Ε Ν Ο ! ! !
Μας λείπεις ρε...


2.1.08

ΔΕΣ ΤΙ ΕΝΝΟΩ...


ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΓΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ Τ'ΑΛΛΑ ΘΑ'ΡΘΟΥΝΕ!


Και επειδή θέλω να τελειώνω με τις εκκρεμόττητες του 2007 αυτό είναι το τελευταίο κείμενο της χρονιάς που έφυγε!


ΠΕΡΙ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ


Χάζευα χθες το βράδυ τις αθλητικές εκπομπές και παρατήρησα κάτι που μάλλον έχω παρατηρήσει εδώ και αρκετό καιρό και ίσως δεν έδινα σημασία...


Το επίπεδο του ποδοσφαίρου που βλέπει ο Έλληνας φίλαθλος κάθε Κυριακή είναι αν όχι αισχρό, σίγουρα πάρα πολύ κάτω του μετρίου…


Παράδειγμα και ξεκινώντας απο την ομάδα μου, έβαλε χθες 4 γκολ στον Εργοτέλη και το θέαμα που παρουσίασε ήταν αισχρό… Καλός και σαφώς με αναγνωρισμένη αξία αυτός ο Λυμπερόπουλος αλλά ρε παιδί μου ποτέ δε θα αγόραζα φανέλλα με τ’ονομά του. Δε μου κάνει απο τότε που έπαιζε στον Παναθηναϊκό…


Αν έχεις μεγαλώσει βλέποντας Βασίλη Δημητριάδη και μετέπειτα Ντέμη Νικολαϊδη (στα καλά του) δε σου κάνει… Και πάλι λέω οτι δεν αμφισβητώ την αξία του αλλά δε κάνει για τα δικά μου μάτια. Αργός και άστριφτος μωρε αδερφάκι μου.

Άντε να του έρθει η μπάλλα εκεί που -την- θέλει, άντε να κάνει μια ντρίμπλα, άντε μια προσευχή, άντε κι’ένα τσιγάρο γιατί μας έφαγε η πολλή δουλειά, άντε να σουτάρει…


Δε θα πω κάτι άλλο για συγκεκριμένο παίχτη πέρα των Μπλάνκο και Παπασταθόπουλου. Ο μεν πρώτος πιστεύω οτι είναι πολύ πολύ καλός παίχτης, μαχητής, έξυπνος με καλές τοποθετήσεις αλλά και… απουσιολόγος.

Δε το ‘πιασες ε;

Θυμήσου στο σχολείο πόσες πάσες έδινες στον κολλητό σου και διπλανό σου –μια ζωή τελευταίο θρανίο- και πόσες στο φυτό της τάξης. Ρε δε πα‘να ήτανε μπροστά στη γραμμή με άδειο τέρμα,τίποτα εσύ. Πάσα στον Κωστάκη…

Ένα τέτοιο πράγμα ζει ο άνθρωπος και πιστεψέ με αν δεν πας στο γήπεδο δεν θα το καταλάβεις. Στη τηλεόραση χάνεται γιατί απλά δεν πάει ποτέ η μπάλα σ’αυτόν.


Για τον Σωκράτη προσωπικά έχω μόνο να πω οτι μετά τον Μανωλά -απο πάθος και όχι μαλακισμένο τσαμπουκά τύπου Μιχάλη Βλάχου- και τον Ντόμπος –αν τον θυμάσαι- έχω να δω τέτοιο στοπερ. Άψογος και με κέφι ρε παιδί μου. Βλέπει τα χαφ να κατεβαίνουν και γυαλίζει το μάτι του. Ορμάει. Σε αντίθεση με το Δέλλα που το νυσταγμένο του μάτι θυμίζει αυτό της αγελάδας που κοιτάει τα…τρένα να περνάνε.


Απο τότε που ήρθε αυτός ο Σάντος –καλή του ώρα εκεί στη Θεσσαλονίκη,τα ίδια πάει να κάνει και στον ΠΑΟΚ τώρα- έγινε η ΑΕΚ πιο αργή κι’ απ’το θάνατο.

Ακόμα και με τον Ντουμιτρέσκου μπορεί να πήγαινε όπου να’ναι, να βαζε 6 και να ‘τρωγε 4 αλλά έβαζε 6! Έτρεχε, είχε κάθετες μπαλιές, ΣΟΥΤ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ, κάτι κινούνταν βρε παιδί μου.


Ανάθεμα αυτόν τον πούστη που ανακάλυψε την ανάπτυξη απ’τις πτέρυγες, με τα χαφ-εξτρέμ και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο ακόμα και στις αλάνες έγινε τερματοφύλακας-πάσα στο στοπερ-πάσα στο αμυντικό χαφ-πάσα στο δεξί/αριστερό εξτρεμ-τρέχω,τρέχω,τρέχω,όταν δω γραμμή βγάζω σέντρα…


Όπως και κάθε φίλαθλος της ΑΕΚ νιώθω οτι η ομάδα μου και κάποιες χρονιές έπαιζε την καλύτερη μπάλα και έβγαινε τρίτη ή δεύτερη στο τέλος. Είτε απο διαιτησίες, είτε απο δικά της λάθη ειδικά τα χρόνια του Σάντος αλλά ρε παιδιά πολύ γκρίνια. Μπλα,μπλα,κλαψ,κλαψ, φτάνει! Κλαψ ο Παπασταθόπουλος -το μόνο κακό του-, κλαψ ο Δέλλας, κλαψ ο Λυμπερόπουλος. Παίξτε λίγο την μπαλίτσα και αφήστε τα κλαψ και τα λυγμ…


Αυτά για την ώρα.

Θα ασχοληθώ και με τους υπόλοιπους αλλά επειδή θέλω να είμαι εντάξει ξεκίνησα απ’τα δικά μου χάλια, για να μη λέμε μόνο για τη καμπούρα της άλλης καμήλας και δε βλέπουμε τη δικιά μας.


Υ.Γ. Καλά ρε άνθρωπε εκεί στη Ξάνθη που σ’έχουν να βάζεις μουσική πριν, κατα τη διάρκεια και μετά τη λήξη του αγώνα κάθε φορά που έβαζε γκολ η Ξάνθη βρήκες να βάζεις το Jingle Bells σε μπιτ; Όχι τιποτ’άλλο αλλά έβαλε και 6 γκολ προχθές!

Δηλάδη κοντά στο Πάσχα θα βάλεις το ΄΄Μπήκαν τα γίδια στο μαντρί΄΄;

ΚΙΤΡΙΝΑ ΦΩΤΑ - ΑΣΤΑΡΤΗ