ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ...

2.2.08

Νύχτες ολόκληρες

Νύχτες ολόκληρες γυμνός και ιδρωμένος
Κράταγα στη Γη ένα αστέρι
Μα δεν ήρθες να το πάρεις.

Νύχτες ολόκληρες τρελά απελπισμένος
Κράταγα μια ελπίδα στου ανέμου στο ασκέρι
Μα δεν ήρθες να τη πάρεις.

Νύχτες ολόκληρες τυφλός και πεινασμένος
Κράταγα στην έρημο μια αγάπη
Μα δεν φάνηκες ποτέ.

Ο χρόνος μου άφησε ανοιχτές πληγές
Γεμάτες αίμα και ιδρώτα
Τ’ αστέρια, οι ελπίδες και οι αγάπες μου
Τώρα δεν είναι όπως πρώτα.

Νύχτες ολόκληρες που πέθαινα ανήμπορος και μόνος
Κράταγα ένα μαχαίρι κομμένο από τις φλέβες μου
Μα δεν φάνηκες ποτέ.

Νύχτες ολόκληρες που ξεψυχούσα
Αναρωτιόμουν που είσαι και πρόσμενα να ρθείς
Μα δεν φάνηκες ποτέ.

Νύχτες ολόκληρες που πεθαμένος στεκόμουν
Στου ανέμου την ορμή
Δεν ήρθες να με θα θάψεις.

Νύχτες ολόκληρες που μ’ έθαβε το χώμα
Βαθιά, πολύ βαθιά
Δεν ήρθες να μου δώσεις ένα λουλούδι.
Πότε θα ‘ρθεις άραγε;


3 comments:

an205 said...

Είδες;;
δεν έχεις "στερέψει" τελικά!!!

JoaN said...

...Κανείς δεν ήρθε, μόνο μια πίκρα, που γελάει για να μην κλάψει. Μέσα σου βγάζεις μια φωνή βραχνή και μπάσαα κανείιις δεν ήρθεεε σαλαλαλα

Μετεωρίτης said...

ουάου!!!!

Υπέροχο, το εννοώ.

Και οι placebo βέβαια... σκίζουν!

(το ΔΙΚΟ σου όμως επισκίασε την κομματάρα).

ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ!

ΚΙΤΡΙΝΑ ΦΩΤΑ - ΑΣΤΑΡΤΗ