ΟΙ 300 ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ

Αγαπημένη μου ξαδέρφη,

Σήμερα ξύπνησα πρωί… Αφού λοιπόν, μετά απο καιρό είναι η αλήθεια, περιηγήθηκα στο θαυμαστό κόσμο του θεάτρου των πρωινών ενημερωτικών εκπομπών, με το γνωστό στυλ του το παίζουμε άνετοι, κάνουμε αστειάκια, δείχνουμε έκπληκτοι και ξαφνιασμένοι αλλά απ’την άλλη κάνουμε και τους θλιμμένους αν παίζει είδηση για κάνα κοινωνικά ξεχασμένο, πήρα το δρόμο προς την πρωτεύουσα του νησιού…

Αφού εισέπραξα το αστρονομικό ποσό των 430,75 ευρώ, το οποίο θεωρεί το ελληνικό κράτος οτι μου είναι υπερ-αρκετό για να ζήσω 30 ημερολογιακές μέρες, συμπλήρωσα σχεδόν άλλα τόσα και πλήρωσα ασφάλεια και σήμα αυτοκινήτου, ΔΕΗ, κινητό και με τα υπόλοιπα θα πάω να γεμίσω μιάμιση σακούλα απο τοπικό supermarket.

Η Παναγιά να μας φυλάει ξαδέρφη και μη χειρότερα, την υγειά μας να’χουμε κι’όλα τα’άλλα φτιάχνουν, κάθε πέρυσι και καλύτερα και άλλα τέτοια…

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα, τα είδες εχθές ξαδέρφη τα κοράκια που κατέβηκαν απ’ τα βουνά; Μαγκιές και μαθήματα ηθικής απ’έξω, ΜΟΥΓΚΑ μέσα…Μόνο το στυλ των 100 καρδιναλίων έμεινε. Καλά δασκαλεμένοι…Αμ οι άλλοι; Οι προστάτες και εκπρόσωποι του κοσμάκη; ΜΟΥΓΚΑ κι’αυτοί…

Σου’χω κρατήσει και την εφημερίδα να στη δείξω όταν βρεθούμε.

Διάβασε και τα συμπεράσματα δικά σου.

Ρόμπα η εξεταστική...

Της ΑΛΙΚΗΣ ΜΑΤΣΗ

Παντελώς ανέτοιμη συνέλαβε την εξεταστική επιτροπή της Βουλής η προδιαγεγραμμένη στάση των μοναχών Εφραίμ και Αρσένιου.

Τα 23 μέλη της επιτροπής, παρ' ότι η στάση των δύο μοναχών ήταν εκ προοιμίου γνωστή, δεν είχαν κάνει καμία προετοιμασία για να τους αντιμετωπίσουν! Και βρεθήκαμε μάρτυρες μιας ατέρμονης εσωτερικής διαδικασίας της επιτροπής, που κατέληξε στη σύνταξη κειμένου και στον ειρωνικό κατ' ιδίαν σχολιασμό του Αρσένιου. Στο ερώτημα δημοσιογράφου «σας μάλωσαν μέσα;» απάντησε περιπαικτικά «ναι, είμαστε κακά παιδιά!».

«Απαράδεκτη»

Αφού όλη αυτή η κωμωδία κράτησε πλέον της μιας ώρας... ή αφού μεσολάβησαν ερωταπαντήσεις του επιπέδου «κύριε πρόεδρε, αν σας εγχειρίσει το υπόμνημα, το πιάνετε;», «το πιάνω, τι να κάνω;», ομοφώνως η επιτροπή έβγαλε μια «σκληρά καταδικαστική» -του προέδρου Μαρκογιαννάκη ο χαρακτηρισμός- ανακοίνωση, την οποία ο πρόεδρος ανέγνωσε στους δύο γέροντες.

**Χωριστά και με συνηθισμένα αυτοκίνητα -όχι πάντως τα πολυτελή που συνήθως κυκλοφορούν- ήρθαν στη Βουλή ο Εφραίμ και ο Αρσένιος. Ο ηγούμενος κρατούσε ανά χείρας έναν κίτρινο φάκελο (καμία σχέση με το ομότιτλο βιβλίο του Καραγάτση), φαινόταν κουμπωμένος και ρωτούσε όποιον τον πλησίαζε την ιδιότητά του.
** Θύμα πρώτο, δημοσιογράφος. Από πού είναι, πόσων χρόνων είναι κι αν είναι παντρεμένος τον ρώτησε. Κι αφού πήρε την απάντηση, απεφάνθη: «Είσαι αλειτούργητος, αλιβάνιστος και μπερδεμένος».

* Ιδια ερώτηση και σε αστυνομικό. Από την Εύβοια και παντρεμένος δήλωσε εκείνος στον γέροντα, που τον έκρινε «πονηρό και με πειρασμούς!».
** Αστυνομικός και καπνιστής, ο τρίτος συνομιλητής. Ο καπνός ήταν η αφορμή για να του πει ο Εφραίμ: «Βλέπω μέσα στο στήθος σου».
**Διάλογος και με τον βουλευτή της Ν.Δ. Μανούσο Βολουδάκη: «Πώς βγάζουν συμπεράσματα δίχως να με ακούσουν;», η ερώτηση Εφραίμ. «Πολλές φορές βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα», η... καθησυχαστική απάντηση του βουλευτή.
**Οταν οι δύο μοναχοί βγήκαν από τη συνεδρίαση, προκειμένου η επιτροπή να αποφασίσει αν θα δεχόταν τα υπομνήματά τους, δημοσιογράφος πλησίασε τον Αρσένιο. Πριν καλά καλά τον ρωτήσει οτιδήποτε, ο μοναχός τον προκατέλαβε: «Η σιωπή είναι χρυσός. Εσείς ξέρετε τι κάνετε κι εμείς ξέρουμε ποιοι είμαστε». «Φοβάστε κάτι;», ρωτήθηκαν και οι δύο. «Δεν φοβόμαστε τίποτα», απάντησαν ομοφώνως.
**Η χαριστική βολή στην επιτροπή διά στόματος Αρσένιου ήταν η απάντησή του στο ερώτημα αν φοβάται ότι η επιτροπή θα στείλει τα υπομνήματά τους στον εισαγγελέα με το ερώτημα της απείθειας: «Δεν με φοβίζει τίποτα. Μας παίδεψαν με το υπόμνημα, αλλά τελικά το δέχτηκαν»...

Μια χαρά τα καναν ξαδέρφη. Πήγαν, μπούκαραν αεράτοι, έδωσαν την εντύπωση του ότι το περισσότερο που μπορείτε να μας κάνετε είναι να μας… αερίσετε τα ράσα και έφυγαν…

Εγώ στηρίζω και υποστηρίζω ξαδέρφη. Όχι επειδή χάλασε η δουλειά και μας πήρανε χαμπάρι να μας στήσετε και στο τοίχο! Όλοι είμαστε σίγουροι ότι κάποια από τα πρόσωπα δε τα έβλεπαν για πρώτη φορά χθες οι δύο μοναχοί. Και πιθανόν ΟΥΤΕ για τελευταία…

Η Παναγιά να μας φυλάει ξαδέρφη και μη χειρότερα, την υγειά μας να’χουμε κι’όλα τα’άλλα φτιάχνουν, κάθε πέρυσι και καλύτερα και άλλα τέτοια…

Αγαπημένη μου ξαδέρφη 2

Αγαπημένη μου ξαδέρφη,

Γυρίζω όσο πιο πίσω μπορώ τη σκέψη μου μα δε θυμάμαι ποτέ άλλοτε να ασχολούμαστε με τόσα πολλά ονόματα όσα τα τελευταία χρόνια...

Ο Πολύδωρας και η ζαρντινιέρα, ο Μαγγίνας και το αναψυκτήριο, η Γιαννάκου και ο ΄΄συνωστισμός στη Μικρά Ασία΄΄ της Ρεπούση , η Πετραλιά, οι Θέμος και Μάκης (αυτοί είτε το θέλουν είτε όχι πάνε μαζί), ο Ζαχόπουλος και η Τσέκου (αυτοί πήγαιναν μαζί), ο Κουκοδήμος, ο Γιωργάκης, ο Βαγγέλης (αυτοί οι δύο δεν πάνε μαζί με τίποτα), ο Αλέξης κι' η Αλέκα,ο γιός του ταχυδρόμου και ο Εφραίμ, και πόσα άλλα που δε ξεχνάω, απλώς δε τ’αναφέρω γιατί θα γεμίσει η σελίδα και – επιτρέψτε μου - χωρίς λόγο μάλιστα .

Θυμάμαι συζητήσεις μεγάλων όταν ήμουν μικρός που έλεγαν οτι έρχονται ΄΄δύσκολες μέρες΄΄. Να που τελικά ήρθαν, μας χτύπησαν τη πόρτα, εμείς κάναμε πως δεν είμαστε μέσα αλλά αυτή τη φορά της έδωσαν μια και μπούκαραν με το έτσι θέλω.

Δεν υπάρχει νοικοκυριό που να μη χρωστάει έστω εκατό ευρώ σε τράπεζες ή σε δόσεις. Μετά τα σκυλάδικα και τα μπαρ, αρχίζουν να αδειάζουν και οι καφετέριες.

Ο Έλληνάρας του ωχαδερφισμού άρχισε να μετράει τα δεκάλεπτα να συμπληρώσει για τσιγάρα, έστω και με το πρόσχημα του να ΄΄ξεφορτωθώ τα ψιλά΄΄, η συνδρομητική χάνει τον ένα πελάτη μετά τον άλλο και οι συνδέσεις internet πληθαίνουν. Μέσα σ’όλα βλέπεις μας έχει χτυπήσει και η αποξένωση.Όλοι στο κλουβί με τσιγάρο, καφέ απο φτηνό πολυεθνικό σουπερμαρκετ που δε πίνεται, σουβλάκια – η πίτσα κάνει 9 ευρώ τρελλός είσαι; - και τα παράθυρα κλειστά.

Τριανταπέντε χρόνια κλείνουν σήμερα απο την Ημέρα.

Τι άλλαξε εσύ θα το ξέρεις καλύτερα απο μένα. Το ''νεαρό'' της ηλικίας μου ίσως δε μου επιτρέπει να μιλάω παρά για αυτά που μόνο έχω διαβάσει ή ακούσει. Δεν τα έζησα. Δε ξέρω. Δε ήμουν εκεί όταν έπιαναν τον γειτονά σου. Δεν ήμουνα εκεί όταν ζούσες το καθημερινό σου φόβο και την αίσθηση του να μην είσαι ο επόμενος, για κάτι που τις πιο πολλές φορές δεν έκανες και την αγανάκτηση του να θες να μιλήσεις και ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ.

Δεν ήμουν εκεί όταν η Πατησίων μύριζε μπαρούτι αισιοδοξίας και λευτεριάς.

Ήμουν εκεί πολλά χρόνια μετά και πίστεψέ με, ενώ πέρναγα αρκετά συχνά, εκείνες τις μέρες μύριζε το ίδιο. Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή...

Κάνε μου μια χάρη ξαδέρφη και ΚΛΕΙΣΕ την τηλεόραση σήμερα. Δεν το έχεις ανάγκη να δεις αυτή τη μίζερη παρέλαση μαϊντανών που με τα κροκοδείλια δακρυά τους θα βγάλουν 10 φορές ένα λόγο, μέχρι να πετύχει το πλάνο, ούτε την ανάγκη να ακούσεις όλους αυτούς που θα τρέξουν πρώτοι να καταδικάσουν τους ''μαλλιάδες'' και τους ''αλητήριους''. Και τότε έτσι τους φώναζαν...

Αλλά εσύ ήξερες. Δεν ήταν έτσι...

Κράτα την εικόνα εκείνη, την ασπρόμαυρη. Και τις φωνές της θέλησης για το καλύτερο....

Και κοίτα δίπλα σου. Γύρω σου...

Υπάρχουν αυτές τις μέρες κάτι παιδιά, κάπου εδώ κοντά που παλεύουν για αυτό που πιστεύουν. Σωστό ή λάθος θα το κρίνει η ιστορία και όχι εμείς. Κανένας απο εμάς. Διεκδικούν το δικαίωμα να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ όμως και όχι να ζητιανέψουν Γιατί εκεί φτάσαμε ξαδέρφη... Να ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ τα αυτονόητα. Κάποιοι θα τους πουν ''παλιόπαιδα και τεμπέληδες'', κάποιοι '' δέκα αλήτες που δεν αφήνουν τα παιδιά μας να κάνουν μάθημα''.

Αλλά εσύ ξέρεις... Δεν είναι έτσι...

Για μένα που είμαι έξω απ'το χορό και πολλά τραγούδια λέω, με την όλη στάση που έχουν δείξει απο την πρώτη μέρα, με τις ομιλίες τους και τις παρουσίες τους στο δημοτικό συμβούλιο και στη τηλεόραση και τις διαδικασίες που έχουν ακολουθήσει και χωρίς να γνωρίζω παρά ελάχιστους, μόνο μια λέξη βρίσκω για να τους χαρακτηρίσω και να τους ευχηθώ ένα καλό πρωινό...

''Καλημέρα ΜΑΓΚΕΣ! Καλή συνέχεια''...

Αγαπημένη μου ξαδέρφη 1

Αγαπημένη μου ξαδέρφη,

Σάββατο βράδυ η τηλεόραση έχει μείνει ανοιχτή την ώρα που ξεκινάει το δελτίο ειδήσεων.

Πρώτη είδηση τα τρία νέα γκάλοπ που δίνουν προβάδισμα στο ΠΑΣΟΚ. Ακούω αλλά δε γυρίζω το κεφάλι μου. Τρείς οι μονάδες μέσω όρο αυτή τη φορά. Μπλα, μπλα, μπλα....''Τα υπόλοιπα κόμματα συγκεντρώνουν μπλα, μπλα, μπλα''....Το περιμένω. '' Όσον αφορά την ερώτηση για το ποιός είναι ''καταλληλότερος'' (τα εισαγωγικά τα έβαλα μόνος μου, γιατί καταλληλότερος για να σε πάει απο το χειρότερο απλά στο κακό δεν αντιπροσωπεύεται με τη λέξη αυτή), είναι, έρχεται λέω μέσα μου, ο Κ. Καραμανλής . Το κεφάλι μου ασυναίσθητα γύρισε προς την τηλεόραση όπως το ίδιο ασυναίσθητα η φάτσα μου πρέπει να πήρε την έκφραση ήρωα σε κόμικ που πετιέται μέσα στο συννεφάκι ένα μεγάλο ερωτηματικό απορίας . Θα μου πεις τώρα πρώτη φορά το ακούς μωρέ. Όχι αλλά αυτό πράγμα ΔΕΝ εξηγήτε ξαδέρφη.

Το πολιτικό σκηνικό των τελευταίων (βάλε όσα θες εσύ) ετών είναι σαν να βλέπεις Μάντσεστερ – Μπαρτσελόνα και μόλις τελειώσει το παιχνίδι να βλέπεις Θρασύβουλας – Τρίκαλα για τον δεύτερο γύρο του ''φαντεζί'' Κυπέλου Ελλάδας. Όλη η Ευρώπη τρέχει και η Ελλαδίτσα φορώντας το ευρωπαϊκό της φαρδύ κοστούμι προσπαθεί να τρέξει, σκοντάφτει, πέφτει, ξανασηκώνεται και μόλις και μετα βίας προλαβαίνει και χώνεται στο ευρωπαϊκό σαλόνι ένα κλικ πριν κλείσει η πόρτα. Και αφού ξεσκονιστεί και πει ένα βιαστικό καλησπέρα κάθεται στη καρέκλα της για να συμφωνήσει με ο,τι κι'αν πουν οι υπόλοιποι.

Έγινε και ο Έλληνας ευρωπαίος λοιπόν και ως γνωστόν δώσε του Έλληνα χαϊλίκι και μόστρα και παρ'του και το σπίτι.(αν προλάβεις και δεν του το'χει πάρει ο προηγούμενος). Τι γουστάρει η Σούλα απ'το Γαλάτσι, βοηθός πιστολάκι στο κομμωτήριο της γειτονιάς; Πεγκυ Ζήνα; Πρώτο τραπέζι πίστα τη Σούλα, ο Βάγγος ο υδραυλικός. Και για να μη δείξουμε και κόμπλεξ κατωτερότητας, μιας και πρώτο τραπέζι πίστα ο Βάγγος, το λουλουδικό ρέει αύθονο. ''Κάντο μου επιτάφιο'', φωνάζει ο Βάγγος καθώς η Σούλα κορδόνεται. Τι γουστάρει η Αλέκα, πρώτο ταμείο στο βάθος σε σούπερ μάρκετ στον Κορυδαλλό; Σου Κου στη Μύκονο; Τραβάει το διακοποδάνειο ο Αντωνάκης και την πάει μια βδομάδα την Αλέκα. Και να οι κάρτες, να τα δάνεια, να το καινούργιο του του, 1600cc και 17αρα ζάντα, να το ηχοσύστημα και νταπα ντούπα. Και αφού το αίσθημα εξελίσσεται εις γάμου κοινωνία, να οι αυτόματοι φωτισμοί στο σαλόνι, να το ηλεκτροακουστικό σύστημα στο γκαραζ που αναγνωρίζει το μόνο το δικό σου φτέρνισμα και και και....

Που πας ρε Καραμητρόοοοο; Που πας ρε βλαχοέλληνα; Θα πνιγείς με το handsfree καημένεεεεε. Απο το μπάνιο στη Λούτσα και το φραπέ απ'το σπίτι, σου γούσταρε πλαζ με freddo espresso, chocolate cake και που σε πάω. Και τα χρόνια περνάνε και η Σούλα και η Αλέκα είναι τίγκα στη κυτταρίτιδα. Και να τα ινστιτούτα οι κυρίες και να τα γκομενάκια οι κύριοι.

Αμ δεν είναι έτσι ξαδέρφη.

Το πολιτικό σκηνικό είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Δε μπορείς απ'τη μία να φωνάζεις, να κλαις και να οδύρεσαι για το αδιέξοδο που ''ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ'' σε έφεραν και να τους ζητάς λύσεις και απ'την άλλη να τους γλείφεις ''για μια θεσούλα, να βολευτεί και το παιδί''.

Διάλεξε: Ή προσπαθείς να γίνεις Μάντσεστερ και Μπαρτσελόνα, πράγμα που δε γίνεται απ'τη μια μέρα στην άλλη βεβαίως βεβαίως, ή κάτσε να βλέπεις Θρασύβουλα – Τρίκαλα και να ξεγελιέσαι οτι βλέπεις και....μπαλάρα!

Πάντα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει ξαδέρφη η ελπίδα οτι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα και η δυνατότητα να γίνουν χειρότερα.

Για μια φορά, έστω και τώρα που είναι πλέον αργά, ας διαλέξουμε το πρώτο...

Αγαπημένη μου ξαδέρφη,

Αδιαφορώ για το αν πριν κάποια χρόνια είχα το ψηλότερο δέντρο της Ευρώπης, όταν έχω τις χαμηλότερες μηνιαίες απολαβές.

Αδιαφορώ για τις βόμβες μολότωφ που καίνε τράπεζες όταν το κράτος αδιαφορεί για την τοξική βόμβα που έχω κάτω απ’ τα πόδια μου, στο βυθό του νησιού μου.

Δεν εκπλήσσομαι παρά μόνο αηδιάζω όταν τα ανίκανα κυβερνητικά στελέχη ζουν σ’ ένα δικό τους κόσμο και Σαββατόβραδο ο Υπουργός Παιδείας πάει στα μπουζούκια και ο Μακεδονίας – Θράκης ζώντας στο δικό του κόσμο δηλώνει πως οι δημοσκοπήσεις βγάζουν τον πρωθυπουργό ως καταλληλότερο…

Εξοργίζομαι όταν ο Υπουργός παραιτείτε και η παραίτηση δε γίνεται δεκτή και το επόμενο βράδυ μιλάει μ’ ένα μιξ ηλίθιου και τραγικού σοβαροθλιμμενοσοκαρισμένου στυλ και ουσιαστικά δε λέει ΤΙΠΟΤΑ.

Βγαίνω από τα ρούχα μου όταν όλοι οι της αντιπολίτευσης διαφωνούν για τα δις που δίνονται στις τράπεζες αλλά ψηφίζουν με χαρακτηριστική ευκολία την αύξηση των μισθών τους.

Τα παίρνω στο κρανίο όταν κάθονται και κοιτάνε το βράδυ σαν χαζοί να καίγεται το μαγαζάκι του Κυρ Κώστα, η μπουτίκ της Λίτσας και το κομμωτήριο της Ασπασίας. Και την επόμενη μέρα πετάνε δακρυγόνα στη κηδεία του Αλέξη, βαράνε πιτσιρίκια 14 χρονών και πυροβολούν, ευτυχώς, στον αέρα. Βλέπεις τα πιτσιρίκια δεν είναι ΄΄συνάδελφοι΄΄ προβοκάτορες ντυμένοι αναρχικοί αποβιβαζόμενοι από κλούβα…

Σπάω την τηλεόραση όταν μεγαλοδημοσιογραφίσκοι υπερασπίζονται τη θεσούλα τους και επιτέλουν στο ένα κανάλι κυβερνητικό έργο και στο άλλο κάνουν αντιπολίτευση.

Την πετάω απ’το παράθυρο όταν καπηλεύονται ΟΛΟΙ μαζί τη μνήμη του μικρού για τα ψηφαλάκια τους.

Ο θάνατος του μικρού ήταν η αφορμή και όχι η αιτία.

Αιτία είναι η ζαρτινιέρα που σηκώθηκε και χτύπησε τον Κύπριο φοιτητή τραυματίζοντας τον θανάσιμα.

Αιτία είναι η σύλληψη του πιτσιρικά με τα πράσινα παπούτσια.

Αιτία είναι ο κάθε Καραγκιόζης που την είδε Σβατζενέικερ και ψιθύρισε ως άλλος εξολοθρευτής ΄΄I’ll be back;; και δυστυχώς γύρισε.

Αιτία είναι που μου ζητάνε να δουλέψω 3 μέρες τη βδομάδα και να βγω στη σύνταξη στα 130 μου.

Αιτία είναι ότι πάω για καφέ και γυρίζοντας σπίτι ψάχνω να βρω που πήγε το 50ευρω που είχα όταν έφυγα…

Μη βγεις… Μη γελάσεις… Μη κλάψεις… Μην ερωτευτείς… Μην παντρευτείς… ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ.

Θα ξοδέψεις… Θα σε περάσουν για χαζό… Θα σε πουν φλώρο… Δε υπάρχει έρωτας μόνο σεξ…Θα σε ξεγελάσει… Δε χρειάζεται… Μην… Μην… Μην…

Τέρμα τα ΜΗΝ!!!

Είμαι στο δρόμο. Χιλιάδες κόσμου. Κι’ όμως νιώθω ότι είμαι μόνος. Όλοι το νιώθουν.

Γίνομαι αντιεξουσιαστής και σπάω ΑΤΜ και βουτάω τα λεφτά.

Γίνομαι μπάχαλος και καίω από οργή.

Γίνομαι μετανάστης και βουτάω γυαλιά, κινητά, τσιγάρα για να τα πουλήσω να κάνω Χριστούγεννα.

Γίνομαι πιτσιρικάς και κλαίω γιατί φοβάμαι ότι θα’ μαι ο επόμενος.

Μουντζώνω και βρίζω για το μπουρδέλο που με βάλανε να χτίσω τα όνειρα μου και να παλέψω γι’ αυτά

και ύστερα να τα ξεχάσω για να κάνω τα δικά τους πραγματικότητα…

Δε φταίω για όλα αυτά. Ούτε οι άλλοι. Ούτε εσύ. Ούτε η Ασπασία, ο Κώστας και η Λίτσα. Φταίμε ΟΛΟΙ μαζί…

Όχι τα παιδιά. ΟΧΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ!!!