16.11.99

Που να ‘σαι τώρα μάγισσα της ψυχής μου;
Ποιο μαγικό βοτάνι ετοιμάζεις πάλι για να με ρίξεις πιο βαθιά στον ιστό της πλανεύτρας ομορφιάς σου;
Τι παιχνίδια σκαρώνουν τα μάτια σου που δακρύζουν κάθε ανατολή;
Πόσοι άλλοι εκτός από εμένα έχουν εγκλωβιστεί στα δίχτυα σου;
Πόσες ζωές έχεις ρημάξει στο πέρασμά σου, μάγισσα;
Και εγώ…
Εγώ να νομίζω ακόμα ότι μ’ αγαπάς.
Τι αγάπη είναι αυτή; Τι αγάπη;
Το κακό με σένα είναι ότι όλους όσους έχεις ρίξει στα δίχτυα σου, τους έχεις κάνει να νομίζουν ότι τους αγαπάς.
Πονηρή σειρήνα, έτσι νομίζω κι εγώ ακόμα και τώρα, που αντιτίθεμαι και αντιστέκομαι με νύχια και με δόντια στο αισθησιακό κάλεσμά σου.
Αναρωτιέμαι μερικές φορές μάγισσα, είσαι άραγε τόσο κακιά όσο θες να δείχνεις;
Τι κρύβεις μέσα σου;
Τι θες να πετύχεις;
Που θα πας μετά από μένα πονηρή σειρήνα; Ποιος είναι ο επόμενος;
Βασιλεύει πάλι ο βασιλιάς του κόσμου…
Γεμίζει ο δρόμος με αναμμένες ταμπέλες που σου πασάρουν πράγματα κάθε λογής. Τα πέπλα σου μάγισσα αρχίζουν να φεύγουν μακριά από μένα και τα βλέφαρα μου, μάγισσα, βαραίνουν πάρα πολύ.
Ως την επόμενη φορά σου, μάγισσα…
ΑΝΤΙΟ…
ΣΤΗΝ Σ.