Νέκρος

Τι έχω;
Θεέ μου τι έχω πάλι; Ο πανικός που με διακατέχει είθε να βγάλει σε μια ειρηνική ακτή χωρίς κύμματα και φουρτούνες. Σε μια φιλήσυχη κοιλάδα να στήσω πάλι τα τσαντήρια μου... Κι’ας τα ρίξει πάλι ο αέρας... Όσο κρατήσουν. Δε με νοιάζει! Αρκεί να τα φτιάξω. Έστω για μια μέρα...
Η επιστροφή σε καταστάσεις και περιόδους που είχα απο καιρό ξεχάσει, ή έστω έκανα οτι είχα ξεχάσει ίσως και να αποβεί μοιραία!
Τελικό ξεκαθάρισμα...
Σάπιες βάρκες με πλαγιάζουν στο δρόμο προς το νότο... Πάνω τους ξωτικά κουρελιάρικα και μάγγισες μου δείχνουν τα δόντια τους και μου κάνουν νοήματα απειλητικά. Κι απο πάνω κοράκκια περιτρυγυρίζουν τη βάρκα μου. Ένα όπλο! Ένα όπλο Χριστέ μου. Να τελειώνω μ’όλα αυτά... Να σηκώσω τη κάνη, να συμαδέψω και να τραβήξω την σκανδάλη... Νεκρός!
Κερδίσατε...
Λήξις...