AΣΤΑΡΤΗ

Κάτι πουλιά ακροβατούν πάνω στο κύμα
Και όλο ψάχνουν για την άκρη τ’ ουρανού
Απ’ το μπαλκόνι τα κοιτώ τους κάνω σήμα
Πως αν σε δουν μεσ’τη ροή του ταξιδιού.

Άμα σε δουν να σου το πουν οτι σε ψάχνω
Άμα σε δουν να σου μιλήσουν σαν κι’ εμένα
Για παραμύθια απ’τα παλιά φερμένα
Για κάτι βράδια που όλο μου λεγες δε θα ‘ρθω.

Πες τους εγώ οτι σε βάφτησα Αστάρτη
Κάποια βραδιά που μας τρυπούσε η βροχή
Πες τους εγώ οτι σου ξέπλυνα με δάκρυ
Τη μεγαλύτερη ως τότε σου πληγή.

Πες πως δε ξέραμε, πες ήμασταν παιδιά
Πες οτι θες μα πες τους μια δικαιολογία
Για τότε που τραβούσες νότια πορεία
Κι’ εγώ σου φώναζα πίσω να ‘ρθεις ξανά.

Κι’ αμα σου πουν οτι ακόμα σε προσμένω
Ψέμματα λένε τότε εκείνα τα πουλιά
Εγώ δεν έπαψα ποτέ να περιμένω πως θα γυρίσεις σαν γυρίσουνε κι’ αυτά.