ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

Πόσο θα θελα κάποτε, έστω για μια φορά
Να πιώ απ’το νερό της νιότης σου
Να περπατήσω στους δρόμους της ψυχής σου
Να τρυγήσω τους καρπούς του κορμιού σου.

Να στέκομαι άγρυπνος φρουρός δίπλα σου πάντοτε
Να είμαι το σκοινί να πιαστείς να περάσεις το γκρεμό
Να γίνω σκαλοπάτι να ανεβείς στο παλάτι της χαράς
Να γίνω αέρας να διώξω μακριά τα σύννεφα της λύπης σου.

Να σε κάνω να νιώσεις όπως νιώθω εγώ
Να ξέρεις πως μόνο για σένα ζω και αναπνέω
Να βρω ένα αστέρι που να ξεπερνάει τη λάμψη σου
Να’μαι το αθάνατο νερό της υπαρξής σου...