16.4.02

Αθήνα, 16.04.02

Aγαπημένε φίλε μου,
Γειά σου. Τι κάνεις;
Είχαμε καιρό να τα πούμε και χάρηκα ιδιαίτερα για την προχθεσινή μας σύντομη συνομιλία. Βλέπεις εδώ που βρίσκομαι είναι λίγο δύσκολο να επικοινωνήσουμε, τις πιο πολλές φορές το τηλ’εφωνο είναι κομμένο. Η ψυχή μου δεν δίνει σήμα. Κι’ αν δώσει, έστω κι’ αυτές τις ελάχιστες φορές, είναι για λίγο. Ίσα για να διατηρήτε η ελπίδα ζωντανή οτι ζούνε κι’ άλλοι τριγύρω...
Αν ρωτάς για μένα και για την υγεία μου, είμαι καλά.
Η ψυχή μου όμως...
Σήμερα έβρεχε και βγήκα έξω για να μυρίσω το χώμα. Τι ωραία που είναι η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, δεν συμφωνείς; Που λες καλά είμαι.
Το μυαλό μου όμως...
Ά δεν στο ‘πα. Παίρνω εφημερίδα κάθε μέρα. Βέβαια. Έχει κουπόνια εδώ και λίγο καιρό και όταν τα μαζέψω όλα θα κερδίσω λένε κάτι δωρεάν. Το ξέρω πως μας κοροϊδεύουν, μη νομίζεις. Αφού τα λεφτά θα τα έχουμε δώσει για την αγορά της εφημερίδας. Αλλά δεν πειράζει. Χαλάλι. Μα κάτι θα έχω κερδίσει και εγώ στο τέλος και τότε θα είμαι χαρούμενος και ευχαριστημένος.
Η ψυχή μου όμως... Παραλίγο να το ξεχάσω...
Γνώρισα μια κοπέλα τις προάλλες και μου είπε πως σε ξέρει. Ναι, ναι το ‘φερε η κουβέντα και μου το ‘πε. Κοίτα σύμπτωση ε; Μικρός που είναι ο κόσμος...
Να βρεθούμε καμμιά Κυριακή να πάμε μαζί στο γήπεδο. Άντε να σε δω λίγο, να χαρούμε πάλι τους περιπάτους της Κυριακής, το καφεδάκι του πρωινού στη λιακάδα. Χαθήκαμε και πολύ θα χαρώ να σε δω. Τότε θα είμαι ευχαριστημένος.
Το μυαλό μου όμως...

Άντε πολύ σε κούρασα ε; Θα σε πάρω καμμιά μέρα τηλέφωνο να κανονίσουμε...
Καλά να περνάς. Κι’εγώ καλά θα περνάω, έννοια σου.
Το μυαλό μου όμως...
Η ψυχή μου όμως...
Γειά σου φίλε μου...