1.9.01

Είσαι εντάξει;
Εσύ γυναίκα που στέκεσαι με αυτό το απλό το φόρεμα ντυμένη και με τη κεντητή ζακέτα σου.
Είσαι εντάξει;
Εσένα λέω που έχεις σφιχταγκαλιάσει το βιβλίο που κρατάς και προσπαθείς θαρρείς να το κρύψεις, να το προστατέψεις.
Από τη θύελλα…
Από τη βροχή…
Το νερό,
τον άνεμο,
τη φωτιά…
Είσαι εντάξει;
Εσύ που ξέχασες το βλέμμα σου κι εκείνο καρφώνεται μία στο πάτωμα και μία στο ταβάνι.
Είσαι εντάξει;
Εσύ που με τόση στοργή και πίστη κάνοντας δυο τρία τοσοδούλικα αργά βηματάκια, σαν πομπή κηδείας θαρρείς, απαγγέλλεις με τόση χάρη, με τόση ομορφιά.
Είσαι εντάξει;
Εσύ που πίσω απ’ αυτό το αθώο και αγαθό βλέμμα, την αγγελική φωνή κρύβεις δυο μάτια που φτύνουν και ξερνούν φωτιές…
Είσαι εντάξει;
Άραγε είναι όπως τα λένε ή έτσι όπως θέλει να τα πιστεύει ο μισός μου εαυτός.
Ήταν καλός;
Ήταν καλός μαζί σου γυναίκα;
Ήταν η αγάπη αυτή που κυριαρχούσε ή διαστροφή;
Ήταν αγάπη ή συνήθεια;
Μπορούσες να φύγεις;
Ν΄ ανοίξεις τη πόρτα, ότι ώρα ήθελες και να πεις ένα γεια και ν’ απομείνει μόνο ο χτύπος της πόρτας, που κλείνει μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο;
Το θέλησες ποτέ άραγε;
Το έκανες;
Αν όχι, τι ήταν αυτό που σε σταμάτησε αν το ήθελες;
Αγάπη ή φόβος;

Είσαι εντάξει;
Εσένα λέω που πριν από δυο λεπτά έτρεξε απ’ τα μάτια σου ένα δάκρυ.
Αληθινό ή κροκοδείλιο;
Ξέρεις να μου πεις;
Μα ναι, σίγουρα ξέρεις, μα θα μου πεις;
Είσαι εντάξει;
Εσύ γυναίκα που στέκεσαι στο παράθυρο ακουμπισμένη και έχεις γείρει το κεφάλι στο πλάι και τα μάτια σου ρουφάνε μανιωδώς τις εικόνες και τις στιγμές.
Και τ’ αυτιά σου απ’ την άλλη δέχονται ακούσματα από τον παφλασμό των κυμάτων, από εκρήξεις,
από ανάσες εραστών,
από το φύσημα του αγέρα…
Είσαι εντάξει;
Τι κυνηγάς;
Τι ψάχνεις;
Που σε ταξιδεύει όλο αυτό;
Σε αγγίζει ή μήπως σε αφήνει ανεπηρέαστη;
Σε ρωτάω γυναίκα με τα ακριβά σου ρούχα και στολισμένη με ασήμι και χρυσό.
Σε αγγίζει;
Σε ανατριχιάζει;
Σε θλίβει;
Σε κάνει χαρούμενη;
Σε ερεθίζει;
Σε κάνει να αγαπάς;
Να μισείς;
Τι;
Σε ρωτάω…
Μη δειλιάζεις, απάντησε μου.

Είσαι εντάξει;
Είσαι εντάξει μικρή κοπέλα;
Εσένα λέω που στέκεσαι και κοιτάς και αγαλλιάζεις.
Εσένα που όλες οι στιγμές φουντώνουν στο μυαλό σου και το κάνουν να καίει.
Εσύ κοπέλα, που ανασαίνεις σιγά για να μην χαλάσεις τη γιορτή…
Είσαι εντάξει;
Είναι όλα όπως τα λένε;
Είναι καλός;
Είναι καλός κοπέλα;
Υπάρχει αγάπη;
Τον πληγώνεις;
Σε πονάει;
Υπάρχει αγάπη;
Αληθινή;
Αν ήθελες και μπορούσες θ’ άφηνες την πόρτα να κλείσει πίσω σου;
Απάντησε κοπέλα. Σε σένα μιλάω. Απάντησέ μου σε παρακαλώ…
Είσαι εντάξει;