Τσιγάρα στην πρύμνη

Τσιγάρα στην πρύμνη...
Ξοδέξαμε τους επιθανάτιους ρόγχους μας πολύ νωρίς.
Γράψαμε τα ονοματά πάνω σε σβηστές ταμπέλες απο νέον.
Μια κιθάρα παίζει μόνη της εδώ και ώρες.
Επαφή με το περιβάλλον κομμένη εδώ και καιρό...
Τα βήματα μας οδηγήθηκαν σε άσκοπους περιπάτους.
Οι ψυχές μας κάνουν την απέλπιδα προσπάθεια να νικήσουν τον ασφυκτικό κλοιό του μαύρου και να φωνάξουν πως είναι εδώ.
Η συνάντηση της μέρας με την νύχτα τίνει προς την αιωνιότητα.
Το κλείσιμο ενός διακόπτη και το άνοιγμα ενός άλλου υπόκοινται στην εξωφρενική πραγματικότητα του είναι.
Η συνάντηση με την πραγματικότητα που μας περιβάλει κάποτε θα αποβεί μοιραία.
Το είναι μας, μικρές αντηχήσεις κραυγής σε απέραντα λιβάδια κατεστραμένης έκφρασης.
Κάθε που τα ρολόγια θα πηγαίνουν μια ώρα μπροστά οι άνθρωποι θα τρέφουν κρυφές ελπίδες για την σωτηρία των ψυχών τους.
Και οι πλαγιές παραμένουν απάτητες...