Να 'ταν να ερχόσουν

Να ‘ταν να ερχόσουν ένα βράδυ
Σαν μια κατάρα απ’ τα παλιά
Τραγούδια της αγάπης να σου πω
Και της πληγές μου στην άμμο να ματώσω.

Να ‘ταν να ερχόσουν σαν και πρώτα
Καθάρια και με ξάστερη ματιά
Υάκινθους και κρίνα να μαζέψω
Κι ας ήταν το πρωί αν σε προδώσω.
Και να προδοθώ…

Μα τώρα πια κανένας δεν χτυπάει
Και στην αυλή μου φύλλα απόμειναν ξερά
Κι είναι κι οι μέρες που φεύγουν σαν τα τρένα
Που ξεκινάνε να παν στο πουθενά.

Τώρα μονάχος μου στην άβυσσο πλανιέμαι
Με τους προδότες μου ενώνω τη φωνή μου
Σκιάχτρο που σάπισε θυμίζει πως ξεχνιέμαι
Άλλοι φωνάζω πως χαλάσαν τη ζωή μου.