31.7.03

Λέξεις,
λέξεις,
λέξεις…
Χιλιάδες λέξεις στριφογυρίζουν εδώ και χρόνια μες το κεφάλι μου.
Λέξεις,
λέξεις,
λέξεις…
Άλλες αθώες και με καλές προθέσεις,
άλλες γεμάτες πόνο,
άλλες γεμάτες θλίψη,
φόβο,
απορία,
άλλες γεμάτες κακία…
Καμιά φορά με καβαλάει ο διάολος και τους παίρνω όλους αμπάριζα.
Δεν γλιτώνει κανένας…
Άλλες φορές ξεκινάω όμορφες σκέψεις, μα ξαφνικά λέξεις απ’ το πουθενά σαν ακρίδες σε χωράφι, με περικυκλώνουν – τη σκέψη μου δηλαδή – και γίνεται…χαμός. Δεν μένει τίποτα όρθιο.
Διαστροφή!
Τώρα τελευταία γίνεται όλο και συχνότερα.
Έχω αρχίσει και φοβάμαι γιατί σαν να συνήθισα τελικά.
Θα θέσω το μυαλό μου πάλι σε διαθεσιμότητα και θα ησυχάσω μου φαίνεται…